اطلاعیه دبیرکل زندانیان سیاسی قبل از انقلاب به مناسبت درگذشت جواد کریم زادگان / گذری بر زندگینامه جواد کریم زادگان

• 

---

خانواده محترم جانباز و آزادهء سرافراز، مرحوم جواد کریم زادگان

با سلام و احترام، درگذشت اندیشمند گرامی، جانباز و آزاده عزتمند، چریک پیر مبارزه باستم، افتخار آفرین شکنجه گاه های رژیم پهلوی، برادر عزیزمان، جواد کریم زادگان را به همه مبارزین راه آزادی و شرف و انسانیت، خصوصا همسر محترمه و فرزندان عزیز وی تسلیت عرض نموده، از خداوند باریتعالی برای شما صبر و برای آن مرحوم غفران و رحمت الهی آرزومندیم
علی حسینی دبیرکل کانون زندانیان سیاسی مسلمان قبل ازانقلاب

گذری بر زندگی قدیمی ترین زندانی سیاسی قبل ازانقلاب جواد کریم زادگان

---

• 

---

جواد کریم ‏زادگان  معروف به امیر در سال ۱۳۱۳ در شهر تهران دیده به جهان گشود. وى در دوران تحصیل در دبیرستان  با مسائل سیاسى آشنا شد. مبارزات خود را از سال ۱۳۲۸، از جلسه یادبود محمد مسعود مدیر روزنامه مرد امروز آغاز کرد. در این جلسه دکتر سعید فاطمى که دبیر ادبیات وى در دبیرستان دارالفنون بود، در سالن اجتماعات دارالفنون سخنرانى کرد. پس از آن با مجمع مسلمانان مجاهد به رهبرى آیت‏الله کاشانى، مبارزات خود را ادامه داد. این مبارزات طى سالیان متمادى ادامه یافت.

نخستین بار به واسطه حمایت از حکومت ملى مصدق و فعالیت‏هاى ضدکودتا، در سوم شهریور ۱۳۳۲ همراه با چند تن از دوستانش به نام‏هاى حسین عرب، کاظم محلوجى، رحمت‏الله غفوریان و ابراهیم‏ زاده دستگیر شد و به زندان انفرادى شهربانى و قصر منتقل شد. پس از محاکمه و سپرى کردن ۴ ماه حبس آزاد شد.

پس از آزادى، مبارزات خود را با حکومت کودتا ادامه داد. در بهمن ۱۳۳۹ با شرکت در تظاهرات دانشگاه تهران، شب را در دانشگاه گذراند و صبح به عنوان مأمور انتظامات تظاهرات دانشجویى و خط زنجیر دانشجویى، پس از خروج از دانشگاه با حیله پلیس، زیر ضربات باتون قرار گرفت و پس از مجروح‏ شدن به بیمارستان سینا انتقال یافت و مدت ۱۴ روز در منزل پدر هم‏کلاسى خود دکتر محمدحسین کیهانى بسترى شد.

در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ با دسته‏ هاى عزادارى همراهى کرد و دو نفر از مبارزان را که مورد تعقیب مأموران واقع شده‏ بودند فرارى داد و آنها را در منزلى واقع در سه راه ‏امین حضور، کوچه مستوفى مخفى نمود.

وى در مهرماه ۱۳۴۷ مجددا دستگیر شد و پس از سپرى کردن چند ماه حبس در زندان قزل ‏قلعه آزاد گردید. در اوایل اسفند ماه ۱۳۵۰، در اثر گزارش فردى به شهربانى درباره مسأله انفجار پاسگاه چهارراه سیروس، دوباره دستگیر شد و در آخر همین ماه آزاد شد.

آخرین دستگیرى ایشان در فروردین ۱۳۵۲ بود که به اتهام حمل بمب جهت انفجار پاسگاه چهارراه سیروس، همراه دو تن از دوستانش به نام‏هاى عباس مقدّر و محمد صالحى مرزجرانى دستگیر شد و زیر شکنجه‏ هاى وحشیانه ساواک قرار گرفت. وى در دادگاه اول به چهار سال و در دادگاه تجدیدنظر به ۶ سال زندان محکوم شد و پس از سپرى کردن بخشى از ایام محکومیت خود در سی ام اسفند ۱۳۵۵ از زندان آزاد شد و مبارزات خود را تا پیروزى انقلاب هم‏گام با مردم ادامه داد.

بازجوهاى وى در طول دوران شکنجه و بازجویى به قرار زیر بود:

دکتر جوان، محمد تصدیقى افسر اطلاعات شهربانى، سروان سردارى، هوشنگ، تهرانى و کمانگرى.

کریم ‏زادگان درباره رویدادهاى دوران زندان خود می گوید: «در زندان رسم بر این بود هر یک از زندانی ها که آزاد می ‏شدند قبل از خروج از زندان، در داخل حیاط، مراسمى به عنوان خداحافظى اجرا مى‏شد، دست ‏زدن به صورت خاص. سرودهاى گروه‏هاى مختلف خوانده می ‏شد. در ۵/۴/۱۳۵۲ قرار بود آقاى لبیب آزاد شود. شب ۱۹۱ زندانى در سالن جمع شدیم که رأى‏ گیرى شود که آیا فردا مراسم اجرا شود یا خیر، زیرا سرهنگ بهرامى اعلام کرده بود که از بالاترین مقام یعنى شاه دستور دارد از مراسم جلوگیرى کند. او گفت: گارد مجهز به وسایل سرکوب، پشت دیوار زندان آماده حمله می باشد. در صورت اجراى مراسم، به داخل زندان حمله مى‏کند. ۱۸۱ نفر رأى به اجراى مراسم دادند و فردا مراسم شروع شد و گارد بى‏رحمانه حمله کرد. زندانیان، همه براى دفاع آماده شدیم و با سنگ که در باغچه موجود بود، حمله را پاسخ دادیم و پیشانى سرهنگ و یکى دو نفر از مهاجمین شکست. ولى مقاومت سرکوب شد. زیرا پلیس همه چیز داشت و ما هیچ‏ چیز جز چند عدد سنگ نداشتیم.

چندین نفر زخمى و مضروب شدند که یکى هم خود من بودم. بعد از آن، همه امکانات رفاهى داخل زندان گرفته شد. از بین بردن باغچه و آسفالت کف حیاط بند ۴ و بردن چراغ‏هاى خوراک‏پزى از جمله اقدامات پلیس براى ایجاد محدودیت بیشتر بود.

جواد کریم‏ زادگان در سال ۱۳۶۰ با سرکار خانم شهناز تمسکى ازدواج کرد. وى داراى دو پسر به نام‏هاى سیامک و بابک و دو دختر به نام‏هاى سمیرا و پگاه می باشد.

ایشان پیش از انقلاب مدیر کارخانه سازنده دستگاه‏هاى ضدحریق بود و در شرکت دروس ایران فعالیت می کرد. پس از انقلاب نیز یک واحد دامدارى در اوغلان‏ تپه تأسیس کرد که تا سال ۱۳۷۲ برقرار بود و به دلیل عدم سود دهى و از بین رفتن سرمایه تعطیل گردید.

از سال ۱۳۷۲ به بعد، با مشارکت سیدعلى مرعشى کتابى به نام از کهکشان تا تمدن اقوام خاورمیانه، قبل از میلاد مسیح، به چاپ رساند. سه کتاب دیگر وى که آماده چاپ مى‏باشد به قرار زیر است: خاطرات، مقایسه چهار شاعر بزرگ ایران، مولانا، فردوسى، سعدى و حافظ و مرز بین احساس و منطق.