من متولد ۱۳۲۱ در تهران هستم. پدرم اهل سبزوار و مادرم تبریزی است. هر دو برای ادامه تحصیل به تهران آمده و در این‌جا با هم آشنا شده و ازدواج کردند. نسب پدری من به مرحوم حاج ملاهادی سبزواری می‌رسد… ولی در عین حال پدر بنده متخلق به خصوصیات و خلقیات پدر وجدش نبوده و
تهران- ایرنا- زندان قصر یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین زندان‌های رژیم پهلوی بود که به وسیله رضاخان در ۱۳۰۸خورشیدی دوباره بازسازی شد و در طول سال‌های مختلف گسترش یافت. بخش سیاسی این زندان در سال‌های بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ساخته شد و بسیاری از مبارزان و انقلابیون مدتی را در این مکان به
آقای خاتمی عزیز، شما از جمله مقامات نادری هستید که راحت میشود با او حرف زد. چندباریهم که همراه دوستان خدمت شما رسیدیم، همه به راحتی درد دلهایشان را با شما درمیان گذاشتند و شاید تنها ملاحظه شان گوشهای نامرئی بود و گرنه پروایی از انتقاد به شما نداشتند. خودتان هم چنین رویکردی را میپسندید
بازرگان به رغم این نگرش بعد از کودتای ۲۸ مردا د تغییر عقیده داد و تا پایان عمر از جمله فعالان اصلی عرصه سیاست در ایران شد . ازعلل، عوامل و دلایل این تغییر رویه نه بازرگان ونه کسانی که به شرح زندگی او پرداخته اند به روشنی سخن نگفتهاند ،ولی انچه مسلم است، انگیزه اصلی بازرگان از ورود به دنیای سیاست عمل به وظایف وتکالیف دینی…
«در وادی انقلاب» عنوان کتابی است در برگیرنده مواضع و دیدگاه‌های سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران(اسفند۱۳۵۷- تیرماه۱۳۵۵) که به مناسبت پنجاهمین سالگرد بنیان‌گذاری جنبش فداییان خلق بزودی توسط نشر باران در سوئد منتشر میشود.آنچه در پی می‌آید برگ‌هایی از بخش نخست کتاب با عنوان «سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در آستانۀ انقلاب» است که در آن به مواضع و دیدگاه‌های سازمان از تیرماه ۱۳۵۵ تااسفند۱۳۵۷ پرداخته میشود. بخش دوم کتاب نیز اعلامیه‌ها و سایر اسناد منتشر شده توسط سازمان در آن مقطع زمانی را دربرمی‌گیرد….
نامش علی بود.چهره‌‌ی زیبایی داشت، با دو چشم درشت سیاه با بینی کشیده و کوچک که به دو لب قیطانی ختم میشد.سه سالی بزرگتر از من بود. نخستین آشنایی ما به نمایشگاه مشترک نقاشی مان در کتابخانه فرهنگ و هنر زنجان برمیگشت.سال هزار سی سصد چهل وهفتدو کار آبستره من بر اساس شعری از حافظ“در
دورۀ ۵۷ – ۱۳۵۴ پیدایش سازمان اگر چه رهبری سازمان و برخی از مسئولین از اواخر سال ۱۳۵۳ مواضع مارکسیستی رات پذیرفتند و حتی در اعلامیۀ نظامی منتشره در اسفند ماه همین سال راجع به ترور سرتیپ زندی‌پور و جزوۀ تحلیل روابط ایران و عراق منتشر شده در تابستان سال ۱۳۵۴، آرم سازمان بدون آیۀ
حکومتگران همواره مخالفان و منتقدان خود را به بند و زنجیر می‌کشیدند تا صدای آنان به گوش ناآگاهان نرسد و آنان نتوانند به جذب نیرو و گسترش اندیشه خود و در نتیجه سرنگونی حاکمان بپردازند. اما به نظر می‌رسد همین ترفند زندان در عمل به عکس خود تبدیل شده و باعث تزلزل پایه‌های حکومت‌ها می‌شده است. تجربه زندان در دوران ستمشاهی گواه آشکاری بر این ادعاست…..
بار اول که توسط ساواک باز داشت شدم ،سال ۱۳۴۹ بود که هنوز ۱۷ سال داشتم.قبل از ساعت ۸ صبح عازم دبیرستان بودم..برف شدیدی می بارید.همه جاآکنده از برف و سفیدی بود.واین،فضا وحالتی خاص به شهرمیداد.حالتی خاموش که گوئی تمام شهرنیز از شدت برف وسرما زیر لحاف سفیدی که همه جارا پوشانده بود کز کرده
به رغم انتقادهایی که در بعضی از کشورهای اروپایی به نحوۀ برخورد دستگاه قضایی فرانسه به کُفرگویی و توهین به مقدسات می‌کنند، دادگاه حقوق بشر اروپا در این باره اعتراضی به دولت فرانسه نکرده است. زیرا نظام حقوقی آن کشور برآمده از تاریخ دور و دراز آن است. آنچه در فرانسه زیر عنوان «توهین» جُرم