پرسشی که به ذهن کارشناسان و حتی قاطبه مردم خطور کرده است، اینکه تولید موازی توسط چند شرکت به چه مفهوم است؟ آیا میخواهند ثابت کنند ایران در عرصه علم در حدی از پیشرفت قرار دارد که هر شرکت باتجربه و بدون تجربه اگر بخواهد میتواند واکسن تولید کند؟ آیا بهتر نبود محققان زحمتکش و برجسته کشور ما در یک مرکز جمع میشدند و حاصل تحقیقاتشان را یک کاسه میکردند و یک شرکت هم مسئولیت تولید آن را بر عهده میگرفت و احتمالا زودتر از اینها موفق به تولید میشدند و واکسن را وارد بازار میکردند و از سازمان بهداشت جهانی تاییدیه اضطراری هم میگرفتند یا گزارش تحقیقاتشان در نشریات معتبر پزشکی در سطح بینالمللی درمعرض قضاوت صاحبنظران قرار میگرفت…
نتیجه فاصله بین تهران و کشورهای حاشیه خلیج فارس جز نزدیکی این کشورها به اسراییل و قرار گرفتن در مدار اهداف تلآویو و مقابله با ایران نیست، در حالیکه اصولاً باید عکس باشد، یعنی تهران و پایتختهای کشورهای حاشیه خلیج فارس در جبهه مشترک و واحد قرار بگیرند. اکنون، تلآویو با برنامهریزیهایش، تا حدودی سیاستهای منطقه را تنظیم میکند و به عبارتی، زمین را برای بازی خصمانه بین کشورهای حاشیه خلیج فارس فراهم میکند! حال اگر کشورهای اسلامی بخواهند بر اساس رهنمودهای اسلامی عمل کنند باید از آرزوی نابودی یا تضعیف یکدیگر بکاهند و همبستگی اسلامی را بر احساسات و شعارهای آرمانی غالب کنند…
ممکن است برخی از صاحبنظران اسرائیلی، انتخاباتهای مکرر در اسرائیل را ناشی از دمکراسی در این کشور ارزیابی کنند، ولیکن در ورای وجود چنین ارزیابی، نشان از وجود گسترده و عمیق بیثباتی سیاسی در این کشور ۹میلیونی است و این مسئله میتواند در جای خود یک فاجعه ملی برای کشوری نظیر اسرائیل که با چالشهای متعدد داخلی از جمله اقتصادی و مهاجرت معکوس و منطقهای روبهرو است، تلقی شود …
اگر چه سازمانهای مسلح بر اثر فشارهای خارجی (ساواک) یا ضعف تئوریک و اختلافات درونسازمانی به موفقیتهایی که پیشبینی میکردند دست نیافتند، ولی چراغی که در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ روشن شد، نظیر ۱۵خرداد ۴۲ یکی از چراغهایی بود که تا سقوط رژیم گذشته فراسوی مبارزان قرار داشت. شاید بعد از گذشت نیم قرن، عدهای لب به انتقاد از آن جوانان جانباخته بگشایند و حرکاتشان را ماجراجویانه بدانند و خونهایشان را به هدر رفته قلمداد کنند، ولی باید هر مظروفی را در ظرف زمانیاش مورد ارزیابی قرار داد….