[یادداشت‌هاى روزهاى آخر را مرور مى‌کنم و نمى‌دانم آیا مى‌توانم آن‌ها را به شکل نوعى روایت به هم ارتباط دهم یا نه. پدرم، مثل مادرم سخت معتقد بود که زندگى خانوادگى ما مى‌باید کاملا خصوصى بماند. بچه که بودیم وادارمان مى‌کردند هر بار این قانون را رعایت کنیم. ولى حالا دیگر بچه نیستیم. شاید بچه‌هاى
پرسشی که به ذهن کارشناسان و حتی قاطبه مردم خطور کرده است، اینکه تولید موازی توسط چند شرکت به چه مفهوم است؟ آیا می‌خواهند ثابت کنند ایران در عرصه علم در حدی از پیشرفت قرار دارد که هر شرکت باتجربه و بدون تجربه اگر بخواهد می‌تواند واکسن تولید کند؟ آیا بهتر نبود محققان زحمتکش و برجسته کشور ما در یک مرکز جمع می‌شدند و حاصل تحقیقاتشان را یک کاسه می‌کردند و یک شرکت هم مسئولیت تولید آن را بر عهده می‌گرفت و احتمالا زودتر از این‌ها موفق به تولید می‌شدند و واکسن را وارد بازار می‌کردند و از سازمان بهداشت جهانی تاییدیه اضطراری هم می‌گرفتند یا گزارش تحقیقاتشان در نشریات معتبر پزشکی در سطح بین‌المللی درمعرض قضاوت صاحب‌نظران قرار می‌گرفت…
در نگاهی گذرا به محورهای برنامه های ارائه شده توسط نامزدان سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری، پرسش مشترکی را از همه انان در اذهان متبادر می شود. پرسش اینکه پس شما ها تا کنون کجا بودید ؟ تمامی این نامزد ها از دورنمایی جذاب برای آینده مردم و کشورمان و در صورت جلوس در خیابان پاستور
هیئت وزیران در جلسه مورخ ۵ خرداد ۱۴۰۰، ضمن اصلاح آئین نامه تسهیلات خرید یا ساخت مسکن آزادگان، جانبازان و خانواده شهدا، سقف تسهیلات مسکن ایثارگران در سال ۱۴۰۰ را تعیین کرد.
به موجب این تصمیم، سقف تسهیلات مسکن ایثارگران در سال ۱۴۰۰، به ازای هر واحد مسکونی در شهرهای بزرگ و مراکز استان‌ها، ۳ میلیارد ریال، سایر شهرستان‌ها ۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال و روستاها ۲ میلیارد ریال…
مرد خیّری ….. که نگران زندگی مصدق در زندان بود، روزی به نزد آیت الله بروجردی رفت تا از نخست وزیر سابق نزد شاه وساطت کند و آیت الله نپذیرفت. در خاطراتش نیز از این ماجرا یاد می کند و می نویسد: مرحوم حاج سید رضا فیروزآبادی به مطب آمد و گفت رفته بودم دیدن آیت الله بروجردی. درخواست کردم نامه ای به شاه بنویسد و خاطرنشان سازد که مصدق به این مملکت خدمت کرده است و نفوذ انگلیسی ها را از کشور قطع نموده، شایسته نیست و به صلاح اعلیحضرت هم نیست که چنین رفتاری با او بشود. روزگار بالا و پائین دارد. تاریخ همه این وقایع را ثبت می کند. آیت الله در پاسخ گفته بودند: “حرف های شما را قبول دارم، اما مصدق به روی انگلیسی ها پنجول زده، شفاعت او دشوار است.”…
شوخیِ وقیحی بوده که دهه‌هاست در این کشور در حالِ اجراست. سفاهتی که سال‌هاست با آن ادبیاتِ تحتِ شلاقِ ایران باید بیش از پیش تحقیر شود. حضراتِ متوهم این عکس که می‌بینید دکتر رضا براهنی‌ست. یکی از نویسنده‌گانِ ایرانی که تقریبن در بیش‌تر عمرش به سختی روزگار گذراند ولی کمر تا نکرد و نوشت. جوری که جهانی که او ساخته بی‌انتها به نظر می‌رسد. کارش نوشتن و پاره‌کردنِ پرده‌های جهلی بود که امثال شمایان پشت‌اش به عیش و نوش و انواعِ بده‌بستان مشغول هستید…
در سال ۴۹ بعد از تظاهرات ۱۶ آذر تعدادی از دانشجویان دستگیر شدند. دانشگاه به مدت یک ماه تعطیل بود و تظاهرات برای آزادی دستگیرشدگان ادامه پیدا کرد. ساواک پس از کش‌وقوس زیاد، همه دستگیرشدگان را به‌جز ابوالحسن خطیب از دانشکده فنی و چند تن از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان پلی‌تکنیک آزاد کرد. ما تظاهرات را برای آزادی زندانیان باقیمانده ادامه دادیم تا آنکه از داخل زندان به ما اطلاع رسید که هرچند آن‌هایی که در زندان ماندهاند، بخشا از فعالین دانشجویی بودند ولی دستگیری آنان ارتباطی با فعالیت‌های دانشجویی ندارد. آنان عضو یک گروه مسلحاند (گروهی که بعدها گروه سیاهکل نام گرفت). روشن بود که ساواک آن‌ها را آزاد نخواهد کرد. نمیشد از دانشجویان خواست که بیش از این سر کلاس نروند. یک ماه تظاهرات همه را خسته کرده بود و ادامه آن دشوار بود. ما با مسئولان دانشگاه صحبت کردیم و از آنان قول گرفتیم که به ساواک برای آزادی دانشجویان زندانی فشار بیاورند و به آن‌ها یک ماه مهلت دادیم و گفتیم که در صورت آزاد نشدن وی بعد از یک ماه تصمیم مجدد خواهیم گرفت و با همین قول به دانشجویان مراجعه کرده و با خواندن یک قطعنامه تظاهرات را پایان دادیم ولی دوستانی که فعالیت‌های رسمی مورد تأییدشان نبود به این تصمیم اعتراض کرده و آن‌را سازش نامیده و تظاهرات را با شعارهای رادیکالتر مستقیما علیه رژیم ادامه دادند….
کتاب ِ آیشمن در اُورشلیم : گزارشی در باب ِ ابتذالِ شر، از آثار پر سر و صدا و جنجالی هانا آرنت به تازگی و پس از تاخیری شصت ساله، در ایران منتشر شده و با استقبال ِ گسترده ای روبروگردیده وبه چاپ هشتم رسیده است. این کتاب محاکمه ی آدولف آیشمن یکی از ماموران ِ ارشد رژیم نازی است که پس از ربودن او از آرژانتین توسطِ سرویسِ مخفی اسرائیل، در اورشلیم برگزار شد و دادگاه حکم به اعدام او داد.
آرنت در این کتاب، آیشمن را کودن وُ احمق نمی‌داند ولی فاقد ِ ذهنی کاوشگر برای داوری معرفی میکند. چون بسیارانی که ما آن‌ها را انسان‌های ”طبیعی وُ عادی و شهروندانی وظیفه شناس وُ مطیع قانون ” می شناسیم، می‌توانند در پهنه ی یک نظامِ تمامیت خواه، کسی چون آیشمن شوند…
در اصل ۲۹ قانون اساسی ذکر شده : ” برخورداری از تامین اجتماعی ….و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی ، دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم ، خدمات و حمایت های مالی فوق را برای تک تک افراد کشور تامین کند ” آیا فروش واکسن ، خلاف نص قانون اساسی نیست ؟ اگر چه مسئولینی که اظهارات فوق را گفتند با ملاحظه عکس العمل عمومی از اظهارات خود عقب نشینی کردند ولیکن چنین تفکراتی در مسئولین گناهی نا بخشودنی است …
کنفرانس “حزب توده ایران در هشتاد سالگی” اولین همایش علمی درباره‌ی تاریخچه حزب توده ایران در فضا آکادمیک غربی است و قصد آن بررسی ابعاد گوناگون فعالیت های سیاسی، اجتماعی و ادبی این تشکل مهم جنبش چپ ایران می‌باشد. این کنفرانس فرصت نادری بود برای ایجاد پل ارتباطی میان پژوهشگران ساکن ایران و خارج از کشور و به همین دلیل هم تعداد قابل توجهی از سخنرانی‌ها به دو زبان فارسی و انگلیسی ایراد شده است. ویدئوی سایر پنل های کنفرانس در نشانی http://mihan.org.uk/TudehAt80 قابل دسترس هستند. امید برگزار کنندگان بر این بوده است که نشست “حزب توده ایران در هشتاد سالگی” گام نخستی باشد در زمینه‌ی پژوهش اندیشه و عمل دیگر جریان‌های چپ ایران….